Elvis Presley in Las Vegas
Wat zou het allerbelangrijkste zijn dat je nodig hebt als je iets wilt doen met je paard? Zou het een goed zadel zijn? Een onafhankelijke zit? De baas zijn?
Volgens mij is het nog veel meer basic dan dat: aandacht.
Wat nou, zeg je, ik héb de aandacht van mijn paard, hoor! Ja, dat wil ik best wel geloven. Thuis, of op je manege, in de vertrouwde omgeving zal dat geen probleem zijn. Maar als je buitenkomt, wordt het al snel anders. Van de koeien aan de overkant (laat staan ezels of varkens!) of de hengst in die ene wei, over de rode brievenbus en de Europese vlag aan het schooltje tot de overload aan indrukken op het wedstrijdterrein… ze concurreren allemaal met jou. Waar is de focus van je paard dán?
Zelfs ‘nageven’ en ‘voorwaarts’ zijn vormen van aandacht van je paard voor jou. Nageven betekent “hier ben ik, zeg het maar” en is eerder een mentaal dan een fysiek gebeuren; voorwaarts en aan de hulpen zijn betekent “ik geef me helemaal en onvoorwaardelijk aan je over”.
Het beste is natuurlijk als je in de eerste plaats de aandacht van je paard nooit verliest maar je kunt er maar beter op voorbereid zijn dat je een doodgewoon mens bent, en dat het je dus wel degelijk wel eens zal overkomen. Daarom is het altijd geruststellend als je een paar technieken kent waarmee je de aandacht van je paard terug bij jezelf kunt krijgen. En je kunt daar gerust vanaf de grond mee beginnen: niet alleen zijn de principes precies dezelfde, bovendien kun je je paard en zijn reacties beter leren kennen omdat je naast hem bent, niet erop.
Aandacht kun je alleen maar krijgen als je interessant genoeg bent voor je paard.
Je zou het kunnen afdwingen, natuurlijk – met zweep of sporen of als je naast hem staat door hard aan het bit in zijn mond te rukken. Maar zo’n ’terreurbewind’ zorgt er dan misschien wel voor dat het paard z’n aandacht op je moet richten maar daarom nog niet dat hij bij je wil blijven; ook jij werkt niet zo graag voor iemand die de chef uithangt, ook jij wordt liever op een positieve manier gemotiveerd, zodat je je werk met plezier doet en niet elk excuus aangrijpt om eronderuit te muizen.
Die aandacht van je paard moet je dus verdienen. Hoe zeg je je paard: “bij mij is het goed, bij mij vind je ‘comfort’ “?
Dat kan op twee manieren:
1) door de (concurrerende) omgeving vervelend te maken. Je paard hoeft niet bij je te blijven, maar daarbuiten is het oncomfortabel voor ‘m. Je paard moet werken, of lopen, of achteruit, of wat dan ook… Hij ondervindt druk, maar alleen bij jou vindt hij rust, daar valt de druk weg – of
2) door jezelf veel interessanter te maken dan de omgeving. Je paard hoeft niet bij je te blijven, maar bij jou is het toch het aller-fijnst, misschien wel omdat je hem met voedsel of een krabbel beloont voor de dingen die hij voor je doet.
Dat is het algemene principe. Ik kies toch liever voor dat tweede, in elk geval als hoofddoel. Jij moet voor je paard Elvis Presley in Las Vegas zijn, of Lady Gaga misschien, als je wat jonger bent dan ik. Je paard heeft niet gevraagd om door jou getraind te worden. Jij moet verdienen dat hij naar jouw show komt kijken, niet omgekeerd.