Straffen vermindert de kans op nieuwe dingen leren
Het blijft me verbazen waarom mensen blijven vragen “en wanneer kan ik dan stoppen met belonen” – en nooit “en wanneer kan ik dan stoppen met sporen geven – aan het bit rukken – met de zweep slaan (en dan ga ik nog voorbij aan het feit dat ze oorzaak en gevolg door elkaar halen).
En dus, een onderzoek uit 1990 opgediept – onder het motto “als je het van mij niet gelooft, dan misschien van een ander”. Ponies werden voor een maze of doolhof gezet (waarin paarden en ponies gewoonlijk jammerlijk falen) om te kijken hoe snel ze konden leren hun weg te vinden, en of rangorde iets te maken had met leervermogen (wat niet zo bleek te zijn*). Een tweede deel van het onderzoek gebruikte (“milde”) shocks om foute responsen te straffen, tegenover een voedselbeloning als ze het goed deden.
Zoals ook blijkt uit de latere poisoned cue-onderzoeken** met honden, leerden paarden die gestraft werden dan wel (bijna) even snel als paarden die beloond werden, maar ze waren wel minder geneigd om nieuwe dingen te willen leren. Op langere termijn is straffen dus schadelijk voor de wil tot leren van je paard.
Samenvatting van het onderzoek van Haag, Rudman and Houpt vind je hier (pdf).
Lees ook dit (pdf) voor de praktische implicaties, zoals waarom het belangrijk is dat een paard leert leren.
* het uitgangspunt was dat submissieve paarden misschien sneller hulpen zouden gehoorzamen dan dominante paarden, die meer geneigd zouden zijn hun eigen ding te doen.
** poisoned cue: liever niets doen dan de kans lopen gestraft te worden (ongeacht of er een kans is om beloond te worden)