…hoewel…
Ik weet het, ik zou alleen maar bezig moeten zijn met schrijven over paarden, maar dit onderzoek kruiste m’n pad en tja, dit moet ik toch even kwijt.
De onderzoekers trainden een groep varkens om een klokgeluid met een beloning te associeren (een appel) en een clicker met het voor hen blijkbaar bijzonder aversief geluid van een wapperende zak. Een beetje zoals ja en nee dus – allebei een geconditioneerde bridging stimulus, alleen is de ene een secundaire bekrachtiger, en de andere een secundaire straffer.
Daarna zetten ze de ene helft in een rijke omgeving: veel ruimte, stro en speelgoed, en de andere helft in een kleine, donkere vervelende ruimte.
Toen lieten ze een dérde, onbekend geluid horen (een ‘squeak’). Wat bleek? De varkens in de fijne ruimte kwamen vrolijk-nieuwsgierig dichterbij om een beloning te krijgen, terwijl de varkens in de stressruimte eerder wegkropen, juist géén beloning verwachtend. De enen waren optimistisch, de andere pessimistisch.
Overigens, Catherine Douglas deed overigens ook nog een ander onderzoek waaruit bleek dat melkkoeien die een naam krijgen en als individu’s behandeld werden meer melk gaven dan andere.