NH mixen met traditioneel rijden verhoogt risico op conflictgedrag
Als je genoeg mensen vraagt naar wat voor rijproblemen ze allemaal met hun paard hebben gehad vorige week (dus wat ze zélf vinden dat problemen zijn), én je peilt tegelijk naar wat ze doen met hun paarden, dan vind je verbanden tussen dingen die je voorheen nooit zag. Dat rijden niet altijd vanzelf gaat, komt niet altijd alleen door het rijden zelf.
Sommige verbanden zijn nogal evident, zoals: hoe meer ruiters op hetzelfde paard, hoe meer problemen. En dat spring- en dressuurzadels voor een pak minder “rijproblemen” zorgen dan veelzijdigheidszadels (die nochtans 3x zoveel gebruikt worden), of bij het nooit het nog passen van je zadel checken tegenover dat regelmatig doen, is bij iets verder denken ook nog redelijk logisch.
Hoe meer tijd iemand met z’n paard spendeert buiten het rijden om, hoe minder rijproblemen. Duh, denk ik dan, maar dat inzicht geldt dus nog steeds niet voor de meeste ruiters, blijkbaar.
Hoe langer je wacht met de hoefsmid, hoe meer problemen – maar ook: 4 keer zo veel problemen met beslagen paarden als met blootvoetse paarden.
Hoe meer artificele hulpmiddelen gebruikt worden om te trainen (van dubbelzijdig vastzetten bij het borstelen tot slofteugels – 78% van de ruiters gebruikt méér hulpmiddelen dan enkel zadel en hoofdstel!) hoe meer gedragsproblemen. Natuurlijk, zoals de onderzoekers fijntjes opmerken: “it is unclear from this research whether these devices were being used to regain control over a horse exhibiting problematic behaviour or whether their use led to the development of the behaviour.”
Bron voor discussie is dat zowel mensen die een traditionele aanpak van het rijden voorstaan én mensen die NH en traditioneel rijden combineren allebei in de hoogste categorie voor rijproblemen vallen (“increased risk of extreme conflict behaviour”). ‘Zuivere’ NHers hebben dat niet. Hoe dat komt is niet helemaal duidelijk. Inconsistentie als een bron van conflict? Experimenteerdrang die soms fout uitdraait?