Rijden en de bridge: hoe begin ik eraan?
Je wil dus belonend gaan rijden, inclusief de bridge. Hoe vertel je je paard dat die bridge ook in het zadel werkt?
Natuurlijk zorg je dat je paard vanaf de grond al ijzersterk op je bridge reageert. Ook de voorbereiding op het bereden worden heb je uiteraard met bridge en beloning gedaan: aan het zadel wennen, stilstaan voor het opstijgen, aan het ruitergewicht wennen. Naar likns en rechts en boven en beneden volgen aan het leidtouw – tenslotte zijn je teugels óók een leidtouw, alleen ben je toevallig ergens anders.
Begin daarna eerst in stilstand in het zadel, en begin met het aanleren (of heraanleren, of checken) van de basisrijhulpen.
Stop je voedselbeloning in je broekzak, een heuptasje of een zadel(dek)tasje- zelf heb ik wat korrel in mijn broekzakken; ik gebruik echt niet veel en geef heel weinig per keer dus een handjevol is genoeg.
Het krijgen van een voedselbeloning is voor sommige paarden bijna eerder symbolisch en vaak is gewoon even duidelijk stilstaan al fijn genoeg. Je paard vertelt het je wel (en wat hij fijn vindt zal ook veranderen, later)!
Nadat je gebridged hebt en tot stilstand gekomen bent, haal je wat korrel (of een wortelschijfje of whatever) uit je zak en presenteert het aan je paard. In het begin moet je misschien helemaal vooroverbuigen omdat je paard geen idee heeft dat er wat aankomt, noch vanwaar het dan wel zou moeten komen. Wees gerust: na vijf keer heeft je paard absoluut begrepen waar hij moet zijn voor zijn beloning.
Als je met een bit rijdt weten sommige paarden in het begin niet zo goed hoe ze iets kunnen opeten met hun bit in. Hopelijk is dat niet omdat de neusriem zo hard aangesnoerd is dat hij z’n mond niet openkrijgt – dat is zowiezo niet aangenaam voor een paard, om niet te zeggen overbodig en zelfs aversief. En eigenlijk is het allereenvoudigste, en het meest ethische, om gewoon géén ijzer in de mond te hangen (maar dat is een andere discussie).
Wat je kan doen is bijvoorbeeld parelsuikertjes geven. Die zijn klein en smelten zó weg in de mond. Of je gebruikt het gras op de grond!
Nog een veelgestelde vraag: nee, ik heb ook nog nooit een paard geweten (ook niet van horen zeggen) dat gestikt is van eten met een bit in; tenminste: een korreltje of stukje wortelschijf is zo klein dat het een paardenkeelgat nooit kan verstoppen.