Agressie onder het zadel
Een antwoord aan Annemarie, die problemen met haar pony heeft omdat hij agressief gedrag toont.
Ik denk niet dat het over een hersentumor gaat of zo :-). Zowiezo is het natuurlijk niet slecht om zadel en hoofdstel na te kijken, maar aangezien je pony het soms wel doet, en soms niet, soms onder zadel en soms in de wei, dan denk ik dat je gewoon een pony hebt die zegt wat er op z’n lever ligt. Wees blij dat hij z’n hart op z’n tong heeft – hij vertelt je precies hoe hij zich voelt. Heel veel paarden doen dat niet (meer) – het ligt niet in hun temperament maar meestal – en dat is veel erger – hebben ze er zich bij neergelegd dat hoe hard ze ook schreeuwen, er toch niemand is die luistert.
Ik denk dat je één ding goed voor ogen moet houden: je pony wil zelf niet zo zijn. Paarden en pony’s hebben een heel groot hart, en kunnen liefst met iedereen goed overweg. Ze zijn van nature gericht op een rustig voortkabbelend familieleven.
Nu, wat het aan de wei staan betreft – dat zou ik niet erg vinden. Je pony staat misschien aan een weg waar veel mensen langskomen, en vooral mensen die niks van paarden weten willen àllemaal eens aan het paard komen. Daar krijgt een paard dik genoeg van, ze zijn nu eenmaal niet zo knuffelig ingesteld. Misschien zijn er ook wel kinderen die gewoon over de draad kruipen en erop proberen te raken, of mensen die met kleine kindertjes langskomen en je pony een mep geven als hij zich niet zomaar laat vastpinnen door peutervingertjes. Hang dat bordje, en geef je pony de rust die hij blijkbaar wil.
Als je aan het rijden bent, en de pony van je zus is erbij, dan is het natuurlijk minder leuk voor jou dat je niet samen kan rijden. Waarschijnlijk begon het vroeger heel klein, en nu wordt het steeds erger. Dat komt in de eerste plaats omdat je hem – vermoed ik – wel eens een klap geeft als hij naar de andere pony uithaalt. Maar dat helpt niet, en dat is ook logisch: je pony denkt nu dat télkens hij in de buurt van de andere pony komt, hij een klap krijgt. Op z’n minst een stevige ruk in z’n mond. Dat doet pijn, en dat wil hij liefst voorkomen, en dus wil hij steeds minder dicht bij die andere pony in de buurt. Hij kan er echt niet aan uit waarom het steeds erger wordt; hoe bozer hij wordt op die andere pony, hoe meer het pijn doet. Zo zitten jullie samen in een kringetje waar je niet uitraakt.
Om eruit te raken, heb je iemand op de grond nodig die met jou en je zus en de pony’s aan de slag gaat. Iemand met gevoel voor timing, iemand die jullie begeleidt en heel goed op jullie pony’s let, zodat julllie alleen maar op tijd hoeven weg te sturen.
Wat je zou kunnen doen, is allebei aan een kant van de bak rijden. Je zus blijft aan één kant (eventueel in stilstand!), jij aan de andere. Jij rijdt een cirkel (grote volte), en zodra je merkt dat je pony zich spant (dat doet hij al lang voor z’n oren plat gaan, en dat gebeurt weer lang voordat hij gaat dreigen) leg je je benen aan, en draai weer weg, de cirkel op. Verder doe je niets – je gaat je pony consequent vertellen dat als hij gewoon netjes z’n lijn rijdt zoals jij die bepaalt, er verder niets gebeurt. Zodra hij rustig die cirkel opgaat, beloon je hem héél duidelijk. NIET slaan op z’n hals, dat vinden paarden en pony’s helemaal niet leuk, aai hem stevig over z’n hals en spreek hem hardop toe. Die zelfde cirkel blijf je rijden tot je pony ze zonder zich nog te spannen goed doet. De volgende cirkel rij je één (1) meter dichter bij de andere pony. Gaat het fout binnen die meter (pony spant zich weer), dan geef je benen en rij je je cirkel daar waar je nu bent. Haal je de meter niet, dan begin je bij een halve meter. Het is belangrijk dat je je pony beloont zodra hij rustig jouw lijn volgt, en dat je verder niets doet om het hem af te leren. Als hij z’n oren platlegt, is dat informatie voor jou, hij vertelt je iets, straf hem er niet voor dat hij je iets probeert duidelijk te maken!
Kom niet in de verleiding het punt te gaan zoeken waarop je pony gaat dreigen – je gaat juist naar het punt op zoek waar je pony rustig blijft, en dààr rij je je cirkel! Het is het punt waarop je pony rustig blijft dat je gaat opschuiven naar de andere pony, NIET het punt waarop hij gaat dreigen.
Zo bouw je heel geleidelijk op. Misschien lukt het niet op één dag; waarschijnlijk niet zelfs. Dit probleem duurt al wat langer, dus is het ook niet op een-twee-drie opgelost.
Je hebt wel iemand nodig die paarden beter kan “lezen” dan wat je zelf klaarspeelt, en die je helpt om niet te snel te willen gaan, en die ook zegt “het is genoeg voor vandaag” als je pony echt z’n best heeft gedaan, zelfs al ben je nog niet in de buurt van de andere pony geraakt. Spreek ook samen met je zus af dat je onvoorwaardelijk luistert naar wat de persoon op de grond zegt; jullie moeten je alleen concentreren op rijden, sturen en belonen.
Succes!
Annemarie schrijft terug:
De dingen die jij beschrijft doe ik ook! maar hij trekt zijn hoofd zo dusdanig in de richting van de fjord dat ik hem niet terug kan duwen!! ik straf hem er niet voor, alleen als hij totaal niet reageerd!!
Eerlijk gezegd, Annemarie, weet ik wel bijna zéker dat je niet doet wat ik daar schreef. Ik dernk dat je timing fout zit en je geduld veel te klein is.
Terug duwen… NIEMAND kan een pony “terugduwen”; hij weegt gewoon teveel ;-). Hij moet het zélf willen, en dat kan alleen maar als jij hem de kans geeft om het zelf te willen.
En je straft hem wel degelijk: je houdt je alleen bezig met zeggen wat HIJ fout doet en niet met wat hij goed doet. Hij wéét niet wat “goed” is als jij het hem niet eerst uitlegt. Van straffen leert je pony ook niet wat goed is. Hij weet alleen dat hij iets fout doet, maar hij weet niet wàt precies hij dan wél moet doen als hij het goed doet.
Ik schrijf niet voor niets dat je er iemand bij moet halen.