Heb je dat gevoeld?
Naar aanleiding van de verjaardag van Bertie Prinsen, mijn favoriete dressuurjuf en Z-dressuur jurylid
Vandaag is er een bijzonder iemand jarig. Ik weet het – dat gebeurt alle dagen. Alle dagen is er zo iemand jarig die bijzonder is voor een ander iemand, moeders, vaders, zussen, broers, zonen en dochters.
Maar soms heb je familie die niet familie is.
Ik herinner mij een gesprek met nog een ànder bijzonder iemand. Saskia Schoofs, die voor altijd 44 zal zijn terwijl wij voorlopig nog blijven optellen, vroeg me “hoe weet je of je een goed leven hebt gehad?”. Ik denk nog steeds “als je een verschil hebt gemaakt voor iemand”.
Bertie Prinsen heeft voor mij een verschil gemaakt, en als ik haar zo zie schrijven op een forum dat niet bekend staat om z’n zachtmoedigheid (maar ach, welk forum wél?), dan is ze nog steeds bezig verschil te maken. Voor mensen, en voor de paarden onder die mensen.
Niets typeert haar meer dan haar antwoord op iemands “wat zie jij als jury het liefst in de B?”. Niet “dat een paard over de rug gereden wordt”. Of nageeflijk is. Of met veel schwung beweegt.
Nee. “Een blij paard 🙂 én een blije ruiter!”.
Aan het begin van een clinic deelt Bertie kaartjes uit. Over wat dressuur zou moeten zijn. Daar staat het ook op, al is het dan wat ingewikkelder geformuleerd: blije paarden, blije ruiters. Paardenmensen leren van Bertie dus niet alleen iets over dressuur – ze leren ook iets over zichzelf.
Niet in het grijze gebied blijven hangen, zegt ze. Duidelijk zijn! Nee is nee, ja is ja. En verder niet zeuren, klaar.
Uitrusten doe je niet op het paard, als je moe bent ga je er maar naast lopen.
De eerste 10 minuten zijn voor het paard.
Problemen los je op in de beweging. Laat je paard maar bewegen!
Van ontspanning naar aanspanning, en weer terug. In het nageven de overgang rijden.
Binnenhand naar voor. Lucht van voor!
En bergop springen.
Heb je dat gevoeld? Heb je dat gezien?
En op de cirkel: geef me je hand.
Je krijgt niet alleen m’n hand, Bertie. Je hebt ook een plaats in mijn hart.
Knuffel uit België,
Inge
ps. Dat dit hoofdstuk “Blij rijden” heet, dat heb je dus aan Bertie te danken!