Blij rijden
Ik begrijp wel dat mensen de behoefte hebben om klassieke dressuur met moderne dressuur te vergelijken à la Anky-versus-Nuño. Passage tegenover passage, piaffe naast piaffe, een levade tegenover een gestrekte draf. Dressuur is slecht, kijk eens naar die ogen bij de Rollkür. Reining is slecht, kijk maar eens naar die open monden in de sliding stops. Zorgvuldig foto’s kiezend die het eigen oordeel op voorhand al bevestigen.
Maar het verlamt wel een héleboel mensen die graag zorgeloos zouden rijden (doe ik het wel goed? wie moet ik geloven? waar hebben ze het in godsnaam over?). Hoe kan iemand nog ontspannen onder die vloedgolf van “zo moet het/nee, zo moet het”? Hoe maak je dat doodgewone ruiters plezier hebben in het rijden van een doodgewoon regelmatig tempo een héle lange zijde, en hun doodgewone paarden met hen? Hoe maak je iemand blij over het netjes door een hoek rijden, op een blij paard?
Het gaat niet over Anky-versus-Nuño. Het gaat niet over passages en piaffes. Het gaat over gewone mensen die gewoon blij willen rijden.
Blij rijden. Dát is waar volgens mij rijles geven over moet gaan.
PS. Degelijke clicker-grondwerkbasis en praktisch aan de slag met blij rijden? Dat kan hier.